در بزرگراه A13 آلمان، یک مادر برای استراحت کردن توقف میکند (نیش ترمزی میزند)، دو نوجوان بیقرار او در پشت SUV برقی خانوادگی هستند. او به سمت ردیف 24 با ابعادی به اندازه یخچال، که قبل از این به یک وسیله نقلیه وصل شدهاست، می رود و در جلوی یک جایگاه خالی که از قبل رزرو کرده است پارک میکند. با جدا کردن کابل، دوشاخه انتهای آن (برق) را به درگاهی در قسمت سمت چپ عقب خودرو ، پشت یک فلپ که شبیه به درب سوخت خودروهای فعلی است، وارد میکند. او و نوجوانانش به مدت 15 دقیقه برای شارژ مجدد ماشین به سمت حمام و استفاده از یک کافه گرم میروند.
در راه، آنها به جایگاه سوخت فسیلی در سفر نگاه میکنند. آنجا شبیه یک خیابان پرجمعیت کوچک است، با لکههای روغن (نفت) روی آسفالت، بوی سوختن بنزین در هوا و رانندگانی که در وسایل نقلیه خود منتظر هستند، دستگیرههای کثیف نازل سوخت را فشار میدهند. در شارژ سریع که او استفاده میکند، دیگر نیازی به مداخله انسانی به جز متصل کردن نیست. SUV او کیوسک شارژ را شناسایی میکند، به شبکه شارژ او پرداخت را انجام میدهد و در اینجا جریان (حرکت) شدیدی از الکترونها آغاز میشود. هزینه شارژ مجدد به مبلغی که شبکه شارژ، ماهانه از حساب پرداخت وی کسر میکند، اضافه میشود.
شارژ 15 دقیقهای به SUV برد 375 کیلومتر (235 مایل) میدهد. اگر آن روز کاملا سرد نباشد، چند کیلومتر هم بیشتر خواهد رفت.
ادامه مطلب را اینجا مشاهده نمایید.
مترجم: دانیال فرج زاده